Wij waren woensdag 13 november aanwezig tijdens de generale van de Bergse musicalvereniging The MusiCompany. Een dag later was de première in het prachtige knusse theater De Maagd in ‘hometown’ Bergen Op Zoom. We hadden de dames en heren al een aantal keren zien repeteren en waren in het voorjaar al op de persdag geweest en hadden daar met een aantal van het creative team en spelers gesproken. Ze waren toen al een ruime drie maanden aan het repeteren.
Korter en vlotter
Gekozen was dit jaar voor de vrij onbekende musical “How To Succeed In Business Without Really Trying”, oorspronkelijk uit 1961 door Frank Loesser. Negen jaar eerder verscheen het boek van Shepherd Mead met de gelijknamige titel. De musical werd meer dan 1400 keer nabij Broadway op 46th Street in New York met behoorlijk succes gedaan. Maar hoe gaat zo’n oude musical het in 2019 doen? Wellicht nam The MusiCompany daar een risico mee, ware het niet dat met name regisseur Jan Dua en choreografe Jorina Verhees kritisch naar de lengte en tekst in het oorspronkelijke werk keken. Het moest een stuk korter, mensen zijn niet meer zo geduldig als begin jaren zestig dus werd er bijna drie kwartier geschrapt en sneuvelden enkele nummers maar bedachten zij dat het ook een stuk vlotter moest gaan verlopen, niet alleen in spel maar ook in de momenten met dans. Een slimme zet want dit kwam de musical zeker ten goede.
Hilarische karakters
Het verhaal gaat in grote lijnen over glazenwasser Finch (Temmo Berends) die op het boek “How To Succeed In Business Without Really Trying” stuit waarmee hij hoopt het eindelijk eens te kunnen gaan maken in het grote bedrijf World Wide Wickets waar J.B. Biggley (Marty Braat) de scepter zwaait. Er lopen nogal uiteenlopende karakters in het bedrijf rond zo blijkt – en dat is fijn voor de toeschouwer. Je krijgt al snel een beeld welke aparte en zeker ook hilarisch aandoende figuren daar rondlopen. Zo hebben we Mr. Bratt, de personeelsmanager (Johnny de Regt) en daartegenover het jaloerse moederkindje en neefje van de directeur, Bud Frump (Bas van Broekhoven) die op dezelfde baan aast als Finch. Finch wordt al snel gepromoveerd tot grote teleurstelling maar ook tot ergernis. Al snel springen de vonken over tussen secretaresse Rosemary Pilkington (Scherany Geertse) en Finch maar ja die snelle carrièremoves vindt Finch toch soms net even aantrekkelijker dan zijn liefje.
Dan verschijnt een nieuwe en wulpse secretaresse Hedy La Rue (Lonneke van Broekhoven) ten tonele die ook wel zeer geïnteresseerd is in dit lekkere ding. Hedy blijkt van grote waarde later in de tweede akte wanneer het bedrijf een televisiequiz organiseert om meer inkomsten te maken. Een prachtrol voor Lonneke die menig man op deze wijze op hol weet te brengen.
Alsof een engeltje …
De muziek is aanstekelijk. In het algemeen lekker in de vlotte Broadway showjazz stijl zoals we deze vooral in die tijd tegenkwamen. Pierre van Broekhoven dirigeerde het 14 koppig orkest dat – zo zei hij ons zelf – vanuit de orkestbak speelt en dit komt zeker de kwaliteit van het geluid ten goede. Opvallend goed waren de zangprestaties. Met name de solo’s van Scherany waren alsof een engeltje in je oor blies. Mooie samenzang ook van het ensemble.
Komisch en verrassend
Het was een musical met veel spel. In de première kwamen de karakters er bij vele acteurs en actrices nog beter uit dan de dag ervoor. Overduidelijk bewijs dat het publiek zo waardevol is voor de spelenden.
Humor was er zeker genoeg en zeker ook met verrassende momenten. Bas van Broekhoven die in zijn Bud Frump creatie soms eng veel gelijkenis met Luuk Ikink vertoonde, was snel op dreef en overdreef op de beste momenten zonder nu ‘over the top’ te gaan. Het irritante stemmetje en de non verbale blikken van Johnny (Mr. Bratt) werden bijna zijn tweede natuur.
Marty Braat (Biggley) had duidelijk zin in deze spelrol dat duidelijk meer voor hem is dan de danspasjes en het stoere gedoe van Travolta in Grease (vorig jaar).
De glundering in de ogen van Temmo Berends (Finch) ging vanaf moment dat hij als glazenwasser afscheid nam, niet meer uit met op veel momenten vrij overtuigend en zelfs aandoenlijk spel.
En dan de – excusez les mots – huppelkutpasjes van directiesecretaresse Miss Jones, gespeeld door Wietske Bakx die wat ons betreft het stereotype was van een verwaande secretaresse. We willen ook de hilarische scenes met Martje van der Heijden zeker niet ongenoemd laten. De scene voor de lift waarbij zij zich als Smitty tussen Finch en Rosemary wringt (boven, onder, opzij) is werkelijk geweldig.
Een scene die velen zeker zal aanspreken is wanneer de emoties loskomen als de koffie op is in het bedrijf en Bud er met het laatste bakkie ervandoor probeert te gaan en het ensemble helemaal los gaat. Heerlijk overdreven want zonder koffie ga je toch niet dood? 😉
Eén van de meest verrassende scenes (wanneer je deze musical niet kent) is zodra Rosemary blij is met haar nieuwe jurk en deze graag showt, alleen hebben meer dames diezelfde jurk aangetrokken tot ergernis bij de dames onderling.
Eindconclusie: Vier sterren!! Het was zeer zeker een aanvaardbaar risico voor The MusiCompany om deze musical als hun 2019 productie te kiezen want met een deskundige en kritische blik van het creative team hebben zij, de spelers en musici laten zien én horen dat TMC weet hoe je succes kunt oogsten met een vrij onbekende musical en hebben zij allen bewezen – voor én achter de schermen – dat zij zichzelf weer hebben overtroffen.
Zij hebben dat boekje “How To Succeed” wat ons betreft niet meer nodig.
Daarbij blijft het belangrijk dat zij plezier hebben en houden in wat ze doen en dat dit doorsijpelt tot op het toneel. Erg fijn om te zien! Well done en we wachten met smart af op All Shook Up in 2020.
Meer info:
Facebook Album How To Succeed (Spotlight) >
